The Traveler.

The Traveler is een compositie voor symfonieorkest. Het is gebaseerd op het gedicht ‘Reisgenoot’ van Lina thi Nguyen. Het gedicht is aan het eind van deze blog weergegeven. In deze compositie heb ik getracht het gedicht te verklanken. De gebeurtenissen die daarin voorkomen in muziek uit te drukken. De akkoorden die ik hierin gebruik zijn niet de alledaagse akkoorden. Hierdoor krijgt de muziek al gauw een bijzondere klankkleur.

De compositie is te beluisteren op deze website en mijn YouTube kanaal.  Op dit kanaal zullen ook andere composities van mij te beluisteren zijn.

De compositie is in 2016 uitgegeven bij Edition MatchingArts : The Traveler – Bladmuziek
Anne-Maartje Lemereis (Edition  MatchingArts ) :
‘Ron van Effrink heeft met ‘The Traveler’ een sprookjesachtig, beeldend stuk neergezet. ‘The Traveler’ is een spannend, verhalend werk wat zowel de luisteraar als de orkestleden direct aan zal spreken.’

Hieronder staat het betreffende gedicht :

Reisgenoot

Aan de horizon loopt hij. Ik zie hem bijna niet, tranend tegen de felle zon.. Toch worden mijn ogen, als in een droom, nooit moe.
Ze blijven open en gericht.

Overdag loopt de man met me mee aan de trillende horizon.
We maken lange tochten, hij en ik.

Als het nacht wordt, en ik mijn kamp maak, is de wereld donker en zonder contour. Mijn hoofd voelt koortsig, maar mijn adem is rustig; Ik weet dat hij daar is. Turend naar het vuur, net als ik. Glimlachend in het donker, tevreden en onrustig tegelijk. Berustend in de vertraging die de nacht vraagt, maar klaar om de ruimte die tussen ons ligt verder te verkennen. De belofte van de reis als een zacht kussen onder zijn hoofd.

Bij het eerste licht vervolgen we onze reis.
Het landschap is prachtig, maar streng en vol obstakels.. stille rotsen en donkere meren, koud en onverbiddelijk als staal.

Soms zie ik hem aarzelen, zoekend naar een pad tussen de scherpe stenen.. Maar hij raakt nooit ver achterop.

Vandaag stelt het land waarin we onze vlaggen zorgvuldig plantten, ons voor een belangrijke keuze. Links gloort de horizon groen, veilig en bekend.. Een kalme baai en een vertrouwde haven. De weerspiegeling van koel water om het stof en de inspanning van de reis weg te spoelen.

Aan de andere kant ontnemen bergen het zicht op de belofte van het land daarachter..

In de verte staat hij stil, aarzelend. Op deze hoogte overstemt de wind de roep van het bekende, maar geluidloos ken ik zijn gedachten.

Ik geniet van de reis, ondanks de ontberingen en de stenen op het pad.. Het land is bar maar vol oases, te licht en te mooi om niet te verkennen. Vele offers waard.

Ik wil verdergaan.. Hij weet het.

Maar ik wacht op hem bij deze splitsing. Niet een dag of een nacht, maar zolang hij daar staat. De tijd is aan onze kant.

Ik maak deze reis met hem, en met hem alleen. De onzichtbare lijn tussen ons, als de as van ons voertuig.

Zonder mijn verre reisgenoot verdwijnen de dimensies en de bakens aan de horizon. Verdwijnt de stille euforie van de verbondenheid die deze reis ontsluit.. Zou ik kunnen verdwalen achter de bergen..

Kom met me mee.

Mijn woorden zijn gefluisterd, maar krachtig en puur. Ze overbruggen de ruimte.

Hij hoort me wel..

Lina, 2015